Ubóstwo jest problemem zarówno w Polsce, Europie, jak i na całym świecie.

Jako problem społeczny jest naruszeniem ładu i wartości uznawanych przez społeczeństwa. Jednocześnie rozwiązanie tego problemu społecznego wykracza poza możliwości jednostek. Samorządy, rządy i organizacje międzynarodowe zajmują się diagnozowaniem i projektowaniem działań, które mają ograniczyć i rozwiązać problem ubóstwa. Czy i jak ograniczać i rozwiązać ten problem zależy od decyzji politycznych decydentów i realizowanych polityk publicznych.

Zdefiniowanie ubóstwa jest trudnym zadaniem ze względu na jego złożoność. Najprościej ubóstwo finansowe oznacza niedostatek pieniędzy w stosunku do potrzeb, ale z takim ubóstwem łączy się wiele innych kwestii, których nie należy pomijać. Do takich kwestii należą np.:

• poziom niezaspokojenia potrzeb i jego konsekwencje,
• wykluczenie z życia społecznego,
• ograniczenia życiowe i ograniczone szanse życiowe,
• wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne,
• poczucie bezradności,
• stygmatyzacja w społeczeństwie, strach przed poniżeniem i niesprawiedliwością,
• złe traktowanie przez instytucje,
• zróżnicowane czynniki zagrożenia ubóstwem – wiek, płeć, miejsce urodzenia, religia i inne,
• związki ubóstwa z innymi problemami społecznymi,
• ustrój gospodarczy i polityka gospodarcza państw.